So, I’m 32, married to my wife for five years. A few months ago, lumipat sa bahay namin ang hipag ko na 22 years old. Galing siya sa probinsya at nakapasa sa isang magandang unibersidad dito sa Davao City. Para makatipid siya sa dorm at allowance, pinatuloy na lang namin siya sa guest room. Mabait naman siya, tumutulong sa gawaing bahay, at halos six months na siyang nakikitira sa amin.

Eto na nga.

Last week, I woke up earlier than usual dahil may meeting ako sa office. Mga 6 AM ‘yun, tahimik pa ang bahay, so derecho ako sa bathroom sa baba. Normally, hindi na ako kumakatok kasi ako lang naman ang gumigising ng ganung kaaga.

Pagbukas ko ng pinto, andun siya—walang saplot, nagsasampay ng tuwalya sa balikat. Hindi siya naliligo, nakatayo lang siya sa harap ko. Nagkagulatan kaming dalawa. Napatili siya ng, “Kuya, close the door!” at agad kong sinarado ang pinto. Parang sasabog ang puso ko sa kaba at hiya. Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa awkwardness o lulubog na lang sa lupa. Nagpunta na lang ako sa kusina at nagkape, kunwari walang nangyari. Siya naman, nagkulong sa kwarto hanggang makaalis na ako papuntang work.

That afternoon, nag-message siya sa akin. “Kuya, let’s just forget it happened, okay? Don’t tell Ate.” May kasama pang laughing emoji sa message niya na lalong nagpawindang sa akin.

Since then, ang weird na ng vibes. Normal siya kay misis, pero kapag kaming dalawa lang, ang awkward. Hindi ko maiwasan ma-replay sa utak ko yung eksena—not because I want to, pero kasi ang unexpected talaga.

Ngayon, hindi ko alam kung anong gagawin ko. May guilt akong hindi ko sinabi kay misis, pero feeling ko rin na kung sasabihin ko, baka magka-tension lang sa bahay. Paano kung isipin ni misis na iba ang iniisip ko? Paano kung si hipag ang magalit at sabihin na dapat hindi ko na iniintindi?

Alam ko naman na honest mistake ito, pero parang naging secret na ayaw ko namang itago. Dapat ko bang sabihin kay misis at i-risk na magulo ang sitwasyon? O manahimik na lang at magdasal na bumalik sa normal ang lahat?